Uitgever: Luitingh Sijthoff
ISBN: 9789024582402
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 446
Uitgave: 18
april 2019
Dank aan
Uitgeverij Luitingh Sijthoff voor het beschikbaar stellen van dit
recensie-exemplaar.
Het
Oesterfeest (Oistra) staat op de Doggereilanden bekend als een drinkfestijn
maar dat rechercheur Karen Eiken Hornby bij haar baas in bed belandt, slaat
alles. De twee liggen elkaar nuchter al niet, Karen aast stiekem zelfs op zijn
baan, ze kunnen niet goed met elkaar overweg. De kater is enorm en de spijt nog
groter. Karen ontvlucht het hotel in Dunker en gaat naar huis, ze laat Jounas Smeed
achter. Een paar uur later krijgt ze een melding binnen dat er een brute moord
is gepleegd, niet eens zo gek ver bij haar vandaan in Langevik. Eenmaal ter
plekke raakt het besef haar als een bom, het slachtoffer is de ex-vrouw van
haar baas.
Het eerste
deel van deze serie heeft als subtitel ‘Misleiding’ gekregen. Op voorhand verwacht
je dus intriges en geheimen. Op de achtergrond van het moordonderzoek is de
continue aanwezigheid voelbaar van het rauwe en verlaten landschap dat de Doggereilanden
zo uniek maakt. Maria Adolfsson beschrijft alles zeer gedetailleerd, heeft oog
voor omgevingsschetsen maar ook voor het verdiepen van haar personages. In dit
eerste boek maken we voornamelijk kennis met Karen en de familie Smeed. Zij
spelen de hoofdrol in dit verhaal maar er zijn ook belangrijke rollen weggelegd
voor andere personages. Het voordeel hiervan is dat het verhaal voldoende
afwisseling biedt maar ook lijntjes voor vervolgverhalen, dat doet Adolfsson
goed.
De Recherche
Rijkspolitie Doggerland is een kleine eenheid en opereert vanuit hoofdstad
Dunker. Alles dat gebeurt in deze regio gaat gebukt onder de grote afstanden en
weersinvloeden. Het onderzoek dat plaatsvindt n.a.v. de moord kent dan ook
behoorlijk wat uitdagingen. Niet alleen moet Karen nu de baan vervullen die ze
ambieerde maar ze bemerkt ook de hiërarchie bij de rijkspolitie. Alles voelt
dubbel voor haar, maar ook voor jou want je voelt dat er meer speelt. Gaandeweg komt er een indringend, persoonlijk verhaal
tevoorschijn. Beetje bij beetje ontrafelt dit zich en leer je Karen steeds
beter kennen. En daar had Adolfsson me te pakken, het boek wegleggen was nu geen
optie meer.
Het
moordonderzoek neemt veel leestijd in beslag en het is fijn dat je de
verhalen achter de andere personages leert kennen. De relatie tussen Jounas,
zijn ex- en dochter Sigrid komt uitgebreid aan bod en daarmee heb je een op
zich staand verhaal te pakken. Mooi gedaan door Adolfsson! Collega Karl
Björken, de enige die dicht bij Karen staat, wordt geïntroduceerd maar daar
verwacht ik later meer van. Dat geldt voor meerdere personen. Alle personages hebben in dit verhaal met elkaar gemeen dat ze
geen open kaart spelen. En dat intrigeert natuurlijk enorm tijdens het lezen.
Wanneer
de flashbacks in 1970 het verhaal een extra dimensie geven zit je vol
nieuwsgierigheid te wachten op het moment dat deze zich gaan verklaren. Geheel
origineel is het thema in de flashbacks niet maar Adolfsson geeft er wel een eigen draai aan. Tot aan de laatste pagina is dit boek, dat 446 pagina’s
telt, heerlijk leesvoer. Er gebeurt nogal wat en dus is het wel een kwestie van
bij de les blijven. De plotwending is wat vergezocht en niet volledig geloofwaardig
maar dit verhaal kan het hebben.
Zoals
gezegd zijn de locaties heel bepalend voor de sfeer in het boek, het
weerbarstige klimaat en harde leven op de eilanden verklaren veel over het
denken en doen van de plaatselijke bevolking en hun gewoontes. Waarschijnlijk
is het daarom dat de hoeveelheid aan dialogen waarschijnlijk ook niet storend
is. Doordat de schrijfstijl ook heel toegankelijk is kost het je geen enkele
moeite alles te volgen. De diverse verhaallijnen hebben allemaal hun
hoofdpersonages en het is een kwestie van afwachten wanneer en hoe die bijeen
komen en welke rol Karen en Jounas daar in spelen.
Doggerland-Misleiding
is geen thriller die je doet huiveren. Lezers van o.a. Kepler, Läckberg,
Adler-Olssen, Tangen, Lindstein en Rosenfeldt zullen een dergelijke
opzet herkennen en erkennen dat bloederige details of tenenkrommende spanning niet
altijd nodig zijn voor een verhaal om te fascineren. Het is meer de psychologie
achter- en door het verhaal heen die alles op een eigen manier 'spannend' maakt. Doggerland –
Misleiding is
een rustig en breed uiteengezet verhaal dat veel mogelijkheden biedt voor
vervolgverhalen. Ik ben dan ook erg benieuwd naar het vervolg en hoe de
rolverdeling daar zal zijn. Met dit boek heeft Adolfsson hoe dan ook een goede basis te pakken.
3 mooie sterren voor een veelbelovende start!
Patrice
De Perfecte Buren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten