Genre; thriller
Uitgever; A.W.Bruna
ISBN; 9789400505445
Uitvoering; paperback
Aantal pagina’s; 336
Uitgave; februari 2015
Over de auteur
Journalist en schrijver Elizabeth Little werd geboren in St. Louis en studeerde af aan Harvard. Haar werk verscheen onder meer in The New York Times en The Wall Street Journal. Ze schreef eerder twee non-fictieboeken en maakte in 2014 haar fictiedebuut met de thriller Lieve dochter. Little woont en werkt in Los Angeles.
De voormalige `It-Girl Janie Jenkins is sluw,
bloedmooi en ze komt net uit de gevangenis. Tien jaar geleden, op het
hoogtepunt van haar roem, werd ze veroordeeld voor de moord op haar moeder.
Als ze vrijkomt na een vormfout, gaat ze incognito op zoek naar de waarheid achter haar moeders laatste woorden, met behulp van slechts een vage aanwijzing. Er is echter één probleempje: ze weet niet of zijzelf de moordenaar is ze is haar geheugen kwijt. Ze weet alleen dat ze een bloedhekel had aan haar moeder. Maar heeft ze haar ook vermoord?
Ze belandt in een gehucht in South Dakota, waar de kleurrijke dorpsbewoners er een vreemde levensstijl op nahouden. Intussen zit de paparazzi, overtuigd van haar schuld, haar op de hielen en moet ze alles op alles zetten om undercover te blijven.
Met behulp van een oude foto, een verlaten huis en een dagboek in geheimtaal probeert Janie de puzzelstukjes in elkaar te passen.
Als ze vrijkomt na een vormfout, gaat ze incognito op zoek naar de waarheid achter haar moeders laatste woorden, met behulp van slechts een vage aanwijzing. Er is echter één probleempje: ze weet niet of zijzelf de moordenaar is ze is haar geheugen kwijt. Ze weet alleen dat ze een bloedhekel had aan haar moeder. Maar heeft ze haar ook vermoord?
Ze belandt in een gehucht in South Dakota, waar de kleurrijke dorpsbewoners er een vreemde levensstijl op nahouden. Intussen zit de paparazzi, overtuigd van haar schuld, haar op de hielen en moet ze alles op alles zetten om undercover te blijven.
Met behulp van een oude foto, een verlaten huis en een dagboek in geheimtaal probeert Janie de puzzelstukjes in elkaar te passen.
Het zal bizar zijn om na tien jaar vrij te komen uit de
gevangenis terwijl je niet eens met zekerheid kan zeggen of je ook
verantwoordelijk bent voor de misdaad waarvoor je veroordeeld bent. Dankzij een
vormfout wordt levenslang omgezet naar een vervroegde vrijlating en ineens
staat Jane op vrije voeten. Doordat de pers jacht op haar blijft maken duikt
Jane onder, maar dat is niet de enige reden. Jane heeft tijdens haar verblijf in
de vrouwengevangenis tijd genoeg gehad om na te denken over alles. De band met
haar societymoeder –die omschreven kan worden als haat-liefde, met de balans
doorslaand naar haat- , haar leventje in de schijnwerpers, altijd aandacht en geld
genoeg voorhanden. En nu is ze van een pretletter veranderd in een veroordeeld crimineel,
een moordenaar. Maar of dat zo is, is nog maar de vraag want Jane kan zich niet
veel herinneren. Wat ze nog wel weet is dat ze een gedeelte van een gesprek
heeft opgevangen tussen haar moeder en een man, net voordat haar moeder is
vermoord. Met die kennis in haar achterhoofd gaat ze na haar vrijlating aan de
slag. Ze verstopt zich in een hotel en gaat vervolgens onherkenbaar op pad. Niemand
weet waar ze is, zelfs haar advocaat Noah niet. Jane moet dit doen, ze wil weten
wie de dader is, zelfs als het bewijs op haar zou wijzen. Haar zoektocht brengt
haar naar een oude nederzetting, het voormalig goudzoekersstadje Ardelle in South
Dakota. Daar maakt ze kennis met een heel bijzondere familie die generaties
lang al in deze regio woont, ook voor hen blijft ze incognito want ergens moet
een link zijn met haar moeder. Maar intussen is de pers haar niet vergeten, vooral
Trace Kessler –een fanatiek blogger en anti-Jane- maakt het haar moeilijk en ze
moet snel handelen, zonder op te vallen of de aandacht op zich te vestigen.
Maar Jane is ongeduldig en impulsief.
“Lieve dochter’ wordt verteld door Jane zelf. Een parmantig
persoontje, met tijden grof gebekt, duidelijk gewend om haar zin te krijgen –of
dan toch door te drammen-en met tijden arrogant. Deze combinatie zorgt ook voor
een komische noot in het geheel. Zelfspot is iets wat je als auteur moet kunnen
neerzetten en dat is Elizabeth Little gelukt! Geregeld was daar een dusdanige
opmerking of situatie die voor een lachmoment zorgde. Jane is een geloofwaardig
personage terwijl het scenario dat niet altijd is. Geregeld werd er dusdanig
overdreven waardoor dat ook grappig uitviel. Of dat de bedoeling was is natuurlijk
nog maar de vraag. Jane’s eigenzinnigheid en snobisme maken haar tot een aparte
verschijning. Op de een of andere manier weet ze zichzelf te overtuigen van
haar plan, gaat ervoor en laat zich niet stoppen. Soms met hachelijke situaties
tot gevolg. Intussen zijn daar de vasthoudende acties van Trace, hij wil Jane
hoe dan ook weer achter slot en grendel en gaat nietsontziend door met zijn
hetze. De brieven die tussen de hoofdstukken door staan geplaatst geven die
dreiging een extra dimensie.
Dit debuut is geen thriller in de puurste betekenis van het
woord. Het is een boek geworden dat humor, originaliteit en lichte spanning
goed combineert. Doordat Jane je als lezer in het verhaal trekt, ze spreekt je zowat
aan, blijf je nieuwsgierig en geïntrigeerd. Little heeft ervoor gekozen om
vooral de sfeerschetsen, omgeving en details heel secuur weer te geven, wat je dan
mist is diepgang van de personages. Dat is jammer want ze lenen zich daar
absoluut voor. Ze zijn origineel, menselijk en –daar is het weer- apart. De
plot is op zijn minst bijzonder te noemen, vooral onvoorspelbaar en origineel.
Al bij al is ‘Lieve dochter’ een ervaring op zich, een aanrader voor de lezer
die van mystiek en het aparte houdt. Het is nu afwachten of de auteur dit kan
overtreffen. We gaan het meemaken.
De humor en originaliteit zorgen voor 4 sterren.
Patrice –Team DPB
Patrice –Team DPB